دلم باز گرفته است...از تمام بود و نبود دنیا...از اینکه هستی امـــّّّــامن ندارمت..

از اینکه عطر بودنت را حس میکنم امــــــّّــا آغوشت را کم دارم...

دلم گرفته از این بازی تکرار قایم موشک...هستی اما نیستم...هستم اما نیستی

                  این را بفهـــــــــــــــم ، من تو را کم دارم...

 (بر گرفته از وبلاگ سکوت نازه قلبم ، ثنای عزیز....خدا بیامرزش...که تو اوج جوونی و با هزار امید و آرزو و با رفتنش به  همه ی ما شوک بزرگی وارد کرد...)

کی فکرشو میکنه که یه روزی مرگ در خونه ی خودشو بزنه؟

انقدر از هم دوریم که فقط وقتی که دیگه نیستیم به یاده هم می افتیم.

تا وقتی زنده ایم آدم بده هستیم ولی وقتی میریم میشیم ادم خوبه ی داستان

بی خبر از همدیگر آسودن چه سود؟

بر مزار مردگان نالیدن چه سود؟

زنده را باید به فریادش رسید

ور نه بر مزارش آب پاشیدن چه سود...

(( من وصیت میکنم وقتی مردم روی سنگ قبرم این شعر رو بنویسن))