سلامی دوباره به دوستایه مهربونم ....ممنونم بابت نظراتتون توی آپ قبلی(کوروش کبیر در ایران 1389) ... امیدوارم بتونم جبران کنم .یه شعره شوخی هم آوردم جالبه بخونیدش

اول اینکه یه شعره کوتاهی نظره منو به خودش جلب کرد .مینویسم به امیده اینکه نظر شما رو هم به خودش جلب کنه

همه روز روزه بودن       همه شب نماز کردن        همه سال حج نمودن

سفر حجاز کردن         شب جمعه ها نخفتن       به خدای راز گفتن

 به خدا که هیچکدام را ، ثمر آنقدر نباشد که روی نا امیدی دره بسته باز کردن 

خب اینم از شعر .خوشتون اومد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دوم اینکه یه شعره دیگه ایی واستون آوردم  پند آموز اگه می بینید من خودم انقدر عاقلم بخاطره همین شعرا هست دیگه  همه به من میگن سیما تو این همه عقل و از کجا آوردی ؟ نمی دونن که من این اشعاره پند آموزو میخونم و امّا شعر :

مادر پیر مرا نکته ایی زیبا گفت /  از بده دنیا گفت / گفت طاووس مشو که به عیبت خیزند /  اگر شوی شعله ی شمع، زیر پایت خیزند /  گفت : پروانه مشو که به سرگردانی ، لای انگشته کتاب سالها میمانی /  نه زمین باش نه خاک /  که تورا خار کنن  /  وانگهی ذهن تورا /  پر ز مردار کنند /  آسمان باش که خلق به نگاهت بِخِرَد /  وز پی دیدن تو سر به بالا ببرد

خوب بید ؟؟؟؟؟؟؟؟

اینم یه شعر واسه شوخی :

ای دوست ، به جهنم که مرا دوست ندار

                               از دوریه تو من نکنم گریه و زاری

              اگه بعد از من یاری بگیری

                                             الهی تب کنی فرداش بمیری

             الهی سردرد و عریون بگیری

                                             تب مالت و فشاره خون بگیری

            اگه بردی از اینها جونه سالم

                                             الهی درده بی درمون بگیری

                  ...... تقدیم به کسی که بیشتر از جانم دوستش دارم .........

سوم اینکه :  باهات میام نفس نفس ....تو آسمون توی قفس

           از اولش تا آخرش : دوست دارم همینو بس