قرمز سبز آبي خاکستري
آن كه با دست كوتاه ببخشد او را با دست دراز ببخشند [ مى‏گويم : معنى آن اين است كه آنچه آدمى از مال خود در راه نيكى و نيكوكارى بخشد ، هرچند اندك بود خدا پاداش آن را بزرگ و بسيار دهد ، و دو دست در اينجا دو نعمت است و امام ميان نعمت بنده و نعمت پروردگار فرق گذارد ، نعمت بنده را دست كوتاه و نعمت خدا را دست دراز نام نهاد ، چه نعمتهايى خدا همواره از نعمتهاى آفريدگان فراوانتر است و افزون چرا كه نعمتهاى خدا اصل نعمتهاست و هر نعمتى را بازگشت به نعمت خداست و برون آمدن آن از آنجاست . ] [نهج البلاغه]
پارسي يار
شبکه اجتماعي پارسي زبانان [نسخه آزمايشي]
نسخه جدید | عضويت